Δεν έχει σημασία η ηλικία που κουβαλά ο καθένας μας, αλλά ούτε και η οποιαδήποτε εξειδίκευση έχει.
Άλλαξαν όλα τριγύρω...
Δεν ταιριάζουμε στη νέα εποχή, στη νέα τάξη πραγμάτων. Στεκόμαστε σαν χαμένοι μπροστά στην ανακοίνωση θανάτου και κάθε μέρα βλέπουμε ότι η κηδεία αλλάζει ημερομηνίες. Κάθε μέρα και μία καινούργια.
Έχουμε ξεχάσει τα ονόματα των φίλων. Έχουν όλα εκτοπιστεί από ονόματα υπουργών, πρωθυπουργών, βουλευτών και δημοσιογράφων και επιτροπών διαφόρων ειδικοτήτων απο καθηγητές, λιμοξιολογους, καρδιολογους, παθολογους, πνευμονολογους!
Η αξία της αναπνοής μας σε φακέλους λογαριασμών με ημερομηνία λήξεως λίγων ημερών.
Ακούμε μέσα στο μυαλό μας «την Δευτέρα ξοφλάς», «την Τρίτη διαμαρτύρεσαι», «την Τετάρτη κατάσχεσαι», «την Πέμπτη φυλακίζεσαι», «την Παρασκευή απολογείσαι» και μένει μόνο το Σαββατοκύριακο να χτυπάς από τοίχο σε τοίχο μέσα στο σπίτι-κλουβί γιατι η υγεια σου ενδιαφέρει το κρατος που τοσα χρόνια σε εχει στήσει στον τοιχο και σε σημαδεύει με κατασχεσεις σπιτιών λογαριασμών με κόψιμο συνταξεων με γενοσημα φαρμακα απο την Ινδία με αναμονή μηνων για μια εξέταση γιατι εσυ δεν νοιάζεσαι για την προσωπική σου υγεία μονο τουτο το κρατος που σου ελαχε νοιάζεται για σενα...
Να τωρα ακομα και το ξενύχτι κανει κακο στην υγεια σου!
Αλλα το πρωι που ανεβαίνεις στα Μ.Μ.Μ.εχει απαγορεύσει σε καθε είδους ΙΌ να κυκλοφορεί...
Είναι στιγμές που θέλεις το έδαφος να καταρρεύσει, να τελειώνει αυτή η ιστορία, αυτός ο εφιάλτης που σε έβαλαν να διανύσεις.
Σε γεμίζουν με ελπίδες όντα που διαχειρίζονται την ζωή σου αλλά και τον δρόμο που θα πάρει ο εφιάλτης σου και είναι τόσο μεγάλη η καταπόνησή σου που θέλεις να πιστέψεις ότι κάποιος από αυτούς θα σε βγάλει από το τέλμα.
Είναι φυσικό να θέλεις να πιστέψεις κάπου γιατί το ξέρουμε όλοι μας πια ότι οι ανθρώπινες αντοχές είναι τεράστιες και εσύ δεν θέλεις να δεις που φθάνουν οι δικές σου...
Να μην ξεχάσεις ότι σε ξέχασαν όλοι...
Και στο χειρότερο που θα ζήσεις το νου σου μη και ξεχάσεις ότι είσαι Έλληνας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου