με την απαίτηση εδαφών σε Συρία και Ιράκ, η οποία εκφράστηκε από τουρκικά κυβερνητικά χείλη και θα αποτελέσει όπως όλα δείχνουν, αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ του Τ.Μπόλτον και του Ερντογάν.
ΣΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ Ο ΜΠΟΛΤΟΝ
Ο χάρτης, σύμφωνα με την εφημερίδα Yeni Safak εμπεριέχει περιοχές που επισημαίνονται ως ζώνες όπου απαγορεύεται η είσοδος των Τουρκικών δυνάμεων προκειμένου να «μοιραστεί ο έλεγχος» με τους «Κούρδους» στη βόρεια Συρία.
Ο Τζέιμς Τζέφρι και η ομάδα του κρατικού του τμήματος του αμερικανικού ΥΠΕΞ δημιούργησαν τον κωδικοποιημένο χάρτη της βορειοανατολικής Συρίας σε μια προσπάθεια να διαπραγματευτούν με τους Τούρκους ένα σχέδιο επιμερισμού εξουσίας για να αποφύγουν μια τουρκο-κουρδική μάχη στην περιοχή.
Ένας πρώην υπάλληλος των ΗΠΑ χαρακτήρισε τον χάρτη ως την νέα συμφωνία Sykes-Picot.
Η συμφωνία υπογράφηκε το 1916 και περιλάμβανε βρετανικές και γαλλικές σφαίρες επιρροής στην Εγγύς Ανατολή, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Τούρκοι όμως είναι αποφασισμένοι να εφαρμόσουν τα δικά τους σχέδια που αφορούν το σχέδιο του τουρκικού εθνικού όρκου και αυτό ακριβώς θα απαιτήσουν από τις ΗΠΑ.
ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΟΪΛΟΥ
Τα τουρκικά κοινωνικά δίκτυα επικαλούνται μάλιστα την συνθήκη του Μούδρου κατά την οποία αναφέρονταν ότι το καθεστώς διοίκησης των εδαφών αυτών (κομμάτια Συρίας-Ιράκ) που διέθεταν τότε αραβική πλειοψηφία, θα καθορίζονταν στο μέλλον με δημοψήφισμα.
«Τα εδάφη που κατοικούνται από Τουρκμένους είναι η πατρίδα του τουρκικού έθνους»,τονίζουν Τούρκοι αξιωματούχοι.
Το Misak-ı Millî ήταν το πολιτικό μανιφέστο του τουρκικού κινήματος ανεξαρτησίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό αναφέρονταν έξι σημαντικές αποφάσεις που αναπτύχθηκαν και υιοθετήθηκαν στα συνέδρια του Erzurum και του Sivas.
Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Το ψήφισμα αυτό, που ονομάστηκε «Όρκος του Έθνους», δημοσιεύτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1920 και όριζε ως τουρκικά εδάφη ολόκληρη τη Θράκη, δηλαδή, εκτός από την ανατολική, τη δυτική που σήμερα ανήκει στην Ελλάδα και τη βόρεια που ανήκει στη Βουλγαρία, τα Δωδεκάνησα, την Κύπρο, την περιοχή της Αντιόχειας (σημερινό Χατάι της Τουρκίας), τα βόρεια εδάφη των σημερινών συριακών επαρχιών Χαλεπιού, Ράκκα και Χασάκα, δηλαδή το συριακό Κουρδιστάν, ολόκληρο το βόρειο Ιράκ, δηλαδή το ιρακινό Κουρδιστάν, τις επαρχίες της Μοσούλης και του Κιρκούκ, μέρος από την ιρανική επαρχία του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν, τον σημερινό αζέρικο θύλακα του Νακχιβάν στα νότια της Αρμενίας και την Αζαρία (Κολχίδα) της σημερινής Γεωργίας.
Δύο από τους πολλούς χάρτες που Τούρκοι εθνικιστές έχουν αναρτήσει στο διαδίκτυο με τα σύνορα του Όρκου του Έθνους. Η Τουρκία σταθερά προσπαθεί να επανατοποθετήσει τα σύνορά της εκεί. Οι εισβολές στην Κύπρο και στη Συρία, οι προκλητικές δηλώσεις σχετικά με τη Θράκη, οι βλέψεις στο βόρειο Ιράκ, επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία δεν παραιτήθηκε ποτέ από τον Όρκο του Έθνους.
Ο «Όρκος του Έθνους» προκάλεσε τότε την άμεση αντίδραση των δυτικών συμμάχων, οι οποίοι στις 16 Μαρτίου 1920 κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη.
Αφοσιωμένοι στον «Όρκο του Έθνους» Οθωμανοί βουλευτές διέφυγαν στην Άγκυρα και εκεί ίδρυσαν τη «Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση», υπό τον Κεμάλ Ατατούρκ, κηρύσσοντας τον λεγόμενο «Πόλεμο της Ανεξαρτησίας» που έληξε με τη δική μας Μικρασιατική Καταστροφή.
Το 1923 η τουρκική διπλωματία στη Λωζάνη διαπραγματεύτηκε έχοντας στον νου της τον χάρτη του «Όρκου του Έθνους». Τελικά συμβιβάστηκαν με λιγότερα και υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάνης.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου