το Carnegie Europe, αναφέρει στην ουσία ότι μετά τις εκλογές στις 24 Ιουνίου 2018 η Τουρκία θα «βυθιστεί» στο σκοτάδι του νέο-οθωμανικού απολυταρχισμού με όλες τις …συνέπειες για όλα τα κράτη που συνορεύουν με την χώρα αυτή.
Σε κάποιο σημείο της έκθεσης για την Τουρκία το Carnegie αναφέρει ότι « ας ελπίσουμε ότι η επικρατούσα εθνικιστική αφήγηση του Ερντογαν δεν θα οδηγήσει σε πολεμικά επεισόδια με τον αμερικανικό στρατό στην βόρεια Συρία ή σε ναυτικά σοβαρά περιστατικά στο Αιγαίο ή στις ακτές της Κύπρου ή σε περιστατικά που αφορούν τους Τούρκους πολίτες της ΕΕ...οι οποίοι αναμένεται να ψηφίσουν σε τοπικά εκλογικά κέντρα, κυρίως στην Αυστρία, τη Γερμανία και τις Κάτω Χώρες…από Κούρδους ή εθνικιστές των χωρών αυτών.
Ταυτόχρονα, η τουρκική ηγεσία ακολουθεί την εθνικιστική πολιτική μετά την στρατιωτική εισβολή στη βόρεια συριακή επαρχία της Αφρίν.
Επιπλέον, υπήρξαν αρκετά πρόσφατα περιστατικά «ομηρίας» με ξένους στρατιωτικούς ( Ελλάδα τα δυο στελέχη μας που κρατούνται στην Αδριανούπολη), συμπεριλαμβανομένων και Αμερικανών ομήρων στην Τουρκία, αλλά και πολεμικών απειλών κατά της Ελλάδας για τις εδαφικές διαμάχες σε ελληνικά νησιά στο Αιγαίο.
Οι προσεχείς εκλογές στην Τουρκία θα καθορίσουν εάν η έως τώρα δημοκρατία στην χώρα μπορεί να ανακάμψει ή θα αντικατασταθεί πλήρως από τον νέο-οθωμανικό κανόνα ενός μόνο ανθρώπου, συνεχίζει το ινστιτούτο.
Οι επόμενες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της Τουρκίας, που αρχικά είχαν προγραμματιστεί για τις 3 Νοεμβρίου 2019, και θα διεξαχθούν στις 24 Ιουνίου 2018, έχουν προσελκύσει την προσοχή όλης της δύσης.
Η τελευταία προεκλογική πορεία του νυν προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δείχνει την αποφασιστικότητά του να εξασφαλίσει μια ακόμη νίκη στην χώρα του, ενσωματώνοντας μια πολιτική που έχει αναφορά σε μια στυγνή στρατηγικής επιβίωσης, επιστρατεύοντας παράλληλα «όλα τα μέσα» που είναι απαραίτητα για την επίτευξη της νίκης για την διατήρηση της απόλυτης εξουσίας.
Στο πλαίσιο του εξαιρετικά αμφισβητούμενου συνταγματικού δημοψηφίσματος του Απριλίου του 2017 και του υπερπροεδρικού συστήματος που εισήγαγε ο Τούρκος ηγέτης, έχουν τεθεί τέσσερις προϋποθέσεις για μια εκλογική αναμέτρηση τις τελευταίες εβδομάδες.
Πρώτον, η μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου της Τουρκίας, η οποία έχει δώσει μεγαλύτερο έλεγχο σε κυβερνητικούς αξιωματούχους έναντι των εκπροσώπων των κομμάτων.
Επιπλέον, η συνήθης διπλή σφράγιση των φακέλων ψηφοφορίας από τις τοπικές εκλογικές επιτροπές δεν θα είναι πλέον απαραίτητη, με αποτέλεσμα να καταργηθεί μια βασική εγγύηση κατά της απάτης του διπλοψηφίσματος.
Δεύτερον, η κατάσταση έκτακτης ανάγκης της χώρας επεκτάθηκε για έβδομη φορά από τον Ιούλιο του 2016, δίνοντας (μεταξύ άλλων) τεράστια εξουσία στους κυβερνήτες των επαρχιών , να ελέγχουν την προεκλογική εκστρατεία επιτρέποντας πολιτικές συγκεντρώσεις (ή όχι) και να μετακινούν τους ψηφοφόρους την τελευταία στιγμή για λόγους ασφαλείας.
Η κατάσταση είναι βέβαιο ότι θα ευνοήσει τον σημερινό συνασπισμό του ΑΚΡ, όπως΄έγινε και στο δημοψήφισμα του 2017.
Τρίτον, η φυλάκιση βουλευτών, δημάρχων και στελεχών του Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP) ή η απομάκρυνση των βουλευτών από την συμμετοχή τους στις εκλογές «καταστρέφει» το κόμμα HDP, και εξαφανίζει τα καλύτερα ατού της αντιπολίτευσης από την πολιτική σκηνή.
Ο Osman Baydemir, ένας από τους σημαντικότερους Κούρδους βουλευτές, έχει αποβληθεί από το κοινοβούλιο και δεν του επιτρέπεται να συμμετάσχει στον νυν εκλογικό αγώνα.
Τέλος, όλα τα μη ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης όπως για παράδειγμα, το συγκρότημα Doğan άλλαξε χέρια επεκτείνοντας την κυριαρχία της κυβέρνησης σε όλο τον τουρκικό Τύπο.
Με αυτές τις στέρεες βάσεις, η τακτική απόφαση του Ερντογάν να διεξαχθούν οι εκλογές τώρα και όχι σε δεκαέξι μήνες συνεπάγεται πολλαπλά οφέλη.
Η διεξαγωγή των προεδρικών και των βουλευτικών εκλογών πριν από τις δημοτικές εκλογές , οι οποίες παραμένουν προγραμματισμένες για το Μάρτιο του 2019, θα αποτρέψουν αντιδράσεις από την προβλέψιμη απώλεια δήμων όπως η Σμύρνη, η Άγκυρα και ίσως ακόμη και η Κωνσταντινούπολη για το ΑΚΡ.
Ομοίως, η διεξαγωγή των εκλογών πριν από την προβλεπόμενη κατάρρευση των αποθεμάτων της κεντρικής τράπεζας και τις επικείμενες κυρώσεις των ΗΠΑ εναντίον της Halkbank ως αποτέλεσμα της υπόθεσης Zarrab, θα βοηθήσει να αποφευχθούν οι αρνητικές πολιτικές συνέπειες.
Μια άλλη «προφύλαξη» περιλαμβάνει η νυν προπαγάνδα τους Ερντογάν ότι για όλες τις δυσμενείς οικονομικές ειδήσεις και την πορεία της τουρκικής οικονομίας « φταίει» η δύση που διεξάγει συνωμοσίες κατά της χώρας.
Αυτό αποτελεί μια πάγια τακτική από την Άγκυρα ειδικά για όλα όσα διαδραματίζονται γύρω από την υπόθεση Zarrab, αλλά και για τις αξιολογήσεις των διεθνών οίκων , διεθνών τραπεζών ή για την αρνητική συναλλαγματική ισοτιμία της λίρας και των επιπτώσεων που έχουν όλα αυτά στην τουρκική οικονομία.
Όσον αφορά την ΕΕ, αξίζει να σημειωθεί ότι οι εκλογές της 24ης Ιουνίου στην Τουρκία πέφτουν ακριβώς τέσσερις ημέρες πριν από τη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έχει προγραμματιστεί με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων από την πολύ αρνητική έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Τουρκία που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Μια εκλογική νίκη του Ερντογάν θα καθιστούσε παρωχημένη οποιαδήποτε κριτική από τις Βρυξέλλες για την άθλια κατάσταση του κράτους δικαίου της Τουρκίας, και ίσως ακόμη και να ενθάρρυνε ορισμένους ηγέτες της ΕΕ να επαινέσουν τη νίκη του.
Σε περίπτωση δεύτερου γύρου όμως , η θέση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα χρησιμοποιηθεί ως επιχειρηματολογία κατά της εκστρατείας του Ερντογάν.
Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, η Άγκυρα είναι πιθανό να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια μέχρι το τέλος Ιουνίου για να παρουσιάσει τον Πρόεδρο Ερντογάν ως τον απαραίτητο συνομιλητή της Δύσης, και ταυτόχρονα όμως ως στενό σύμμαχο της Ρωσίας.
Στο πλαίσιο αυτό, πιθανές συναντήσεις ή συνομιλίες με τους Μακρόν, Μέρκελ και Πούτιν θα εξυπηρετήσουν αυτόν τον σκοπό.
Η αξιολόγηση αυτή παρουσιάζει μια πολύ ζοφερή εικόνα της πολιτικής αρχιτεκτονικής και των οικονομικών προοπτικών της Τουρκίας.
Προωθεί επίσης μια τεταμένη μελλοντική σχέση της νέας νέο-οθωμανικής Τουρκίας με τη Δύση. Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα πιο άσχημα αν αποκαλυφθεί η τεράστια απάτη που ήδη διεξάγεται κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών.
Οι διεθνείς παρατηρητές αναμφισβήτητα θα έχουν ένα δύσκολο έργο στην παρακολούθηση των αποτελεσμάτων των τουρκικών εκλογών.
Τελικά, η απόφαση να διεξαχθούν οι προεδρικές εκλογές στην Τουρκία εγείρει ένα απλό ερώτημα: μπορεί να αντιταχθεί η δύση στην τόσο προσεκτικά σχεδιασμένη πορεία προς μια νίκη του Ερντογάν;
Ένα από τα εναλλακτικά σενάρια χάθηκε οριστικά όταν ο πρώην πρόεδρος Abdullah Gül ανακοίνωσε στις 28 Απριλίου ότι δεν θα διεκδικούσε την θέση του προέδρου.
Ωστόσο, η μεγάλη πλέον πιθανότητα επανεκλογής του Ερντογάν και ενός αυταρχικού αποτελέσματος έχει φέρει στο προσκήνιο » καινοτόμες» πολιτικές τακτικές στο «δυτικό ημισφαίριο» με σύνθημα «οτιδήποτε άλλο, εκτός από το Ερντογάν» και λαμβάνει δύο διαφορετικές μορφές.
Για τις προεδρικές εκλογές, ο νυν πρόεδρος Ερντογάν και ηγέτης του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) έχει την υποστήριξη του Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) και του Μεγάλου Κόμματος Ενότητας (BBP).
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης επέλεξαν να παρουσιάσουν μεμονωμένους υποψηφίους , όπως τον Muharrem İnce από το Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP), την Meral Akşener του «καλού κόμματος» , τον Selahattin Demirtaş για το HDP, τον Temel Karamollaoğlu για το Κόμμα y (SP) , με την ελπίδα να αποτραπεί ο Ερντογάν να κερδίσει στον πρώτο γύρο.
Ο δεύτερος γύρος θα διεξαχθεί μεταξύ των υποψηφίων που θα έχουν λάβει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων στον πρώτο γύρο.
Για τις βουλευτικές εκλογές, οι ψηφοφόροι θα έχουν τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ δύο ισχυρών συνασπισμών.
Ο ένας από αυτούς αποτελείται από το AKP, το MHP και το BBP. Ο άλλος συνασπισμός περιλαμβάνει CHP, «καλό κόμμα», το HDP, το SP, και το μικρότερο Δημοκρατικό Κόμμα (DP).
Δεδομένης μιας τέτοιας έντονης εκλογικής μάχης, η δημοκρατία της Τουρκίας θα χρειαστεί μια μακρά περίοδο ανάκαμψης...αλλιώς θα αντικατασταθεί από ένα απολυταρχικό σύστημα ενός μόνο ανθρώπου του Ερντογάν.
Η απάντηση βρίσκεται στο χέρι των Τούρκων πολιτών της χώρας και μόνο σε αυτούς, καταλήγει το άρθρο.
Εκτός από όλα αυτά όμως...είνια πολύ μεγάλη η πιθανότητα να προκύψει ένας εμφύλιος πόλεμος στην Τουρκία...ο οποίος θα επεκταθεί ταυτόχρονα και στο Ιράν , λόγω των τεράστιων συμφερόντων της δύσης και ειδικά των ΗΠΑ , που δεν αφήνουν τίποτα...μα τίποτα στην τύχη και ειδικά» στα χέρια» του Σουλτάνου Ερντογάν.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου