δημοσιογράφοι, οι οποίοι ζουν εκτός Τουρκίας και αντιπολιτεύονται τον Ρ. Τ. Ερντογάν.
Οι νέοι βαρόνοι της τουρκικής οικονομίας με επικεφαλής τον δισεκατομμυριούχο Dogus έπεισαν τελικά τον Ταγίπ Ερντογάν να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.
Η οικονομία όχι απλώς έχει υπερθερμανθεί, αλλά ήδη έχει «καεί», όπως λένε χαρακτηριστικά οι δυτικοί παρατηρητές που παρακολουθούν καθημερινά τους δείκτες.
Ο Dogus ξεκαθάρισε πως η αυτοκρατορία του δεν είναι σε θέση να αντέξει ένα επιτόκιο δανεισμού της τάξεως του 13% και όταν το 47% του μετοχικού κεφαλαίου του Holding αποτελείται από χρέη προς το διεθνές πιστωτικό σύστημα.
Ο Ερντογάν θα κληθεί την επαύριον των εκλογών να υιοθετήσει σκληρά μέτρα που θα θυμίζουν εκείνα του Κεμάλ Ντερβίς, όταν άρχισε το πρόγραμμα εξυγίανσης της τουρκικής οικονομίας υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ.
Πέρασαν κάπου 16 χρόνια από τότε και η Τουρκία αντιμετωπίζει το ίδιο αδιέξοδο σε διαφορετικές εκδοχές.
Τις εκλογές θα τις κερδίσει με τη νίκη στο Αφρίν και την πολεμική ρητορική. Την εσωτερική πολιτική αγορά, ωστόσο, θα πρέπει να τη διατηρήσει με μία πειστική προοπτική.
Είναι τα ελληνοτουρκικά και η κλιμάκωση της έντασης μία πειστική προοπτική;
Στο ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά του στην «AHVAL» ο βετεράνος πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης Yavuz Bydar, αυτοεξόριστος πια στην Ευρώπη και βασικό στέλεχος αυτής της ηλεκτρονικής εφημερίδας. Το τελικό συμπέρασμά του είναι πως ο Ερντογάν θα χρειαστεί «κάτι περισσότερο από τη νίκη στο Αφρίν και τις απειλές που εκτοξεύει νυχθημερόν κατά των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ». Μοναδικό αντίδοτο σε αυτήν την πολεμική ρητορική (;) με στόχο την Ελλάδα θα ήταν μία άμεση αντίδραση των ΗΠΑ σε συνεργασία με τη Γαλλία.
Κατά τον Yavuz Baydar, υφίστανται ενδείξεις πως βρίσκεται σε εξέλιξη η συνεννόηση μεταξύ Παρισίων και Ουάσινγκτον με στόχο τη διασφάλιση της αποτροπής ενδεχόμενης πολεμικής σύρραξης στο Αιγαίο ή στον ευρύτερο χώρο της κυπριακής ΑΟΖ.
Μία εκ των συνιστωσών αυτής της ανεπίσημης συνεννόησης είναι η άμεση θωράκιση του Αρχιπελάγους με στρατιωτικές ενισχύσεις από ΗΠΑ και Γαλλία, οι οποίες θα «σταθμεύσουν» στην περιοχή. Στο συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν υπάρχει αναφορά στην πληροφορία περί χρονομίσθωσης γαλλικών φρεγατών από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.
Προφανώς διότι η πληροφορία κινείται ακόμη μεταξύ του ανεπίσημου και του επίσημου με μία ημιεπίσημη επιβεβαίωση από τον αναπληρωτή υπουργό Αμύνης Φ. Κουβέλη. Ωστόσο, η λογική είναι η ίδια ή καλύτερα καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα.
Να διαμηνυθεί στην Άγκυρα πως μία πολεμική περιπέτεια στο Αιγαίο ή στη θάλασσα της Κύπρου θα ήταν τουλάχιστον μία στρατηγική ανοησία εκ μέρους της Τουρκίας.
Την ίδια στιγμή, ο διάσημος πλέον Uzay Bulut, Τούρκος δημοσιογράφος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τουρκία και αυτή τη στιγμή έχει έδρα στην Ουάσιγκτον...κρούει ξανά « τους κώδωνες του κινδύνου» στην ελληνική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για τις προθέσεις του Τούρκου « σουλτάνου» Ερντογάν έναντι των ελληνικών νησιών λόγω...υδρογονανθράκων.
Συγκεκριμένα αναφέρει: « Η Τουρκία παρενοχλεί την Ελλάδα με συνέπεια. Πρόσφατα, την περασμένη εβδομάδα στις 17 Απριλίου, δύο τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη παρενόχλησαν το ελικόπτερο με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον ΑΓΕΕΔ ναύαρχο Ευάγγελο Αποστολάκη καθώς πετούσαν από τη νησίδα Ρω στη Ρόδο.
Μετά τις παράνομες εισβολές και κατοχές της Βόρειας Κύπρου το 1974 και της συριακής πόλη Afrin τον Μάρτιο, με ουσιαστικά καμία παγκόσμια αντίδραση, η Τουρκία του Ερντογάν αισθάνεται προφανώς αδιαμφισβήτητα ισχυρή και πρόθυμη να συνεχίσει αυτό το « έργο».
Οι αναζητήσεις της Τουρκίας για νέα οικονομικά οφέλη από πρόσθετο τουρισμό, αλλά κυρίως τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Αιγαίο, φαίνεται να έχουν εντείνει το ανανεωμένο ενδιαφέρον της Τουρκίας για την Ελλάδα.
Αν και η Ελλάδα μπορεί να είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με την Τουρκία σε οικονομικές συμφωνίες, η Τουρκία φαίνεται να προτιμά «άλλα μέσα».
Οι τουρκικές ανάγκες παρέχονται στην πραγματικότητα από τη σύνδεσή της με τις ΗΠΑ.
Οι Τούρκοι αξιωματούχοι παίρνουν συνήθως ό, τι θέλουν από τη Δύση, αλλά φαίνεται ότι τώρα επέλεξαν να ευθυγραμμιστούν με το Ιράν και τη Ρωσία, ενδεχομένως σε μια προσπάθεια περαιτέρω εκβιασμού της Δύσης για περισσότερα ανταλλάγματα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου