Να τα βρούμε με τους δανειστές μας, μας είπε, και με την Ευρώπη. Τελευταία φρούδα ελπίς, η Ρωσία. Τι μας έχει φέρει οπίσω από το ταξίδι του ο Τσίπρας. Άνθρακες; Εάν ναι, τελειώσαμε. Θα εισέλθουμε στην μεσανατολίτικη οικογένεια των διαλυμένων κρατών. Μία πελώρια μαύρη τρύπα θα ανοίξη στο Αιγαίο, αντίστοιχη με τον προϊστορικό σεισμό της Ατλαντίδος.
Στην τρύπα αυτή θα εισέλθουν τα όρνια, οι γύπες του διεθνούς κεφαλαίου για να ρουφήξουν το πετρέλαιο και τις σάρκες μας. Αδυσώπητος πόλεμος προμηνύεται όταν καταφθάσουν οι τζιχαντιστές του χαλιφάτου και σφάξουν μαζικά όσους θα αρνηθούν να γίνουν μουσουλμάνοι, ετοιμάζοντας το έδαφος για να μεταπηδήσουν στην Ιταλία, να σφάξουν τον Πάπα και να καταστρέψουν το Βατικανό. Εκατομμύρια ζωντανά ερείπια Ελλήνων θα περιφέρονται στα χαλάσματα και θα προσπαθούν να εύρουν ρακένδυτοι καταφύγιο σε δυτικές χώρες, θυμίζοντας την σημερινή τραγωδία της Συρίας.
Εσχάτη προδοσία των πολιτικών μας! Από τα σπλάχνα των απελπισμένων ολοκλήρου του λαού θα αναβλύζη το πύον της εκδικήσεως. Το μίσος, όμως, που θα ενισχύεται από τους άρπαγες, όπως και σε όλη την Μέση Ανατολή, απλώς θα πολλαπλασιάζη τις σφαγές και θα μας βυθίζη ακόμα πιο βαθιά στην απελπισία. Οι μεν θα ρίχνουν την ευθύνη στους άλλους. Οι κομμουνιστές στους φασίστες και οι φασίστες στους κομμουνιστές και όλοι μαζί θα ουρλιάζουμε κατά των διεθνών τοκογλύφων, των Εβραίων και των ιμπεριαλιστών. Η Ελλάς όμως θα καταστή παρελθόν. Ποίος Αισχύλος θα αποθανατίση την τραγωδία μας για τις μελλοντικές γενεές;
Ακούσατέ με, ακούσατε τον Κιτσίκη. Μία ζωή στην μελέτη, μία ζωή στο εξωτερικό, μία ζωή που γέρνει προς την δύση. Νιάτα χρειάζονται σε έναν λαό γερόντων που τρέμει για τη σύνταξή του. Τι το θέλετε το μηνιαίο τρακοσάρι όταν όλα θα έχουν εξαφανισθή και θα ευρεθήτε στα λασπόνερα του δρόμου της ξενιτιάς; Ένας τρελός δεκανέας χρειάζεται για να μας σώση, αλλά πρέπει να είναι πράγματι τρελός για να τολμήση. Δεν είναι δυνατόν να μην έχη παραμείνει ούτε ένας νέος στην ψυχή σε αυτόν τον τόπο γερόντων.
Κάπου θα ευρίσκεται, χωμένος σε βουνό, με το καριοφίλι του προγόνου στο χέρι, αυτός που δεν περιμένει τίποτε πια από Βουλή και εκλογές. Επιτέλους, το παμπάλαιο τραγούδι να πάρη σώμα και ψυχή. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, ήταν το άσμα των απελπισμένων. Ναι, όσο και να φαίνεται παρωχημένο το σύνθημα: Για την οικογένεια, την Ορθοδοξία, την πατρίδα, για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Δημήτρης Κιτσίκης
Τακτικό Μέλος της Καναδικής Ακαδημίας,
Καθηγητής Πανεπιστημίου της Οττάβας
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου