Από αποικία χρέους, η Ελλάδα μετατρέπεται σε περιφερειακό παίκτη που συνομιλεί επί ίσοις όροις με όλες τις ισχυρές χώρες του πλανήτη.
Υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να δει κανείς την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του υπόλοιπου κυβερνητικού κλιμακίου (Παναγιώτης Λαφαζάνης, Νίκος Κοτζιάς, Νάντια Βαλαβάνη, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, Βαγγέλης Καλπαδάκης) στη Μόσχα. Εδώ, όπως μας μετέφεραν ντόπιοι συνάδελφοι, η ρωσική ηγεσία έχει ένα μόνιμο «κράτημα» όταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού κάθονται… Έλληνες. Και τούτο γιατί, κατά το παρελθόν, είχαν… χορτάσει από υποσχέσεις που δεν γίνονταν πράξη.
Γνωρίζοντας όμως, ως φαίνεται, το κλίμα που θα συναντούσε ο Έλληνας πρωθυπουργός, καθόλου τυχαία σε κάθε δημόσια εμφάνισή του σημείωνε με νόημα «είναι ώρα να υποσχόμαστε λίγα και να κάνουμε πολλά». Και όπως ήδη αποδεικνύεται, εν αντιθέσει με τους προκατόχους του, έχει τη βούληση για εποικοδομητική συνεργασία με τη μεγάλη χώρα της Ρωσίας. Με άμεσα, απτά αποτελέσματα.
Άμεσα, λοιπόν, όπως διαβάζουμε στο avgi.gr,συστήνονται οι ελληνορωσικές κοινοπραξίες που θα αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του εμπάργκο και των αντιμέτρων, με σεβασμό στις διεθνείς αποφάσεις. Άμεσα, επίσης, μπαίνουν τα «θεμέλια» του ελληνικού αγωγού φυσικού αερίου, σε συνέχεια του τουρκικού κλάδου.
Προηγήθηκε η ιστορική συμφωνία των δύο ηγετών, των κ. Πούτιν και Τσίπρα, την περασμένη Τετάρτη. Αλλά και η προηγούμενη ελληνορωσική συνάντηση, λίγες ημέρες πριν, του υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτη Λαφαζάνη με τον Ρώσο ομόλογό του αλλά και τον επικεφαλής της Gazprom Αλεξέι Μίλερ, που προετοίμασε, όπως φάνηκε και από το αποτέλεσμα, την απόλυτα επιτυχημένη συνάντηση του προέδρου Πούτιν με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Σύντομα οι υπογραφές και τα χρήματα
Η ώρα για τα έργα έφτασε λοιπόν, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, και για τον σκοπό αυτό τις αμέσως επόμενες ημέρες αναμένεται να γραφτεί το επόμενο επεισόδιο της ελληνορωσικής συνεννόησης για τον αγωγό. Θα μπουν οι υπογραφές για την κατασκευή του, αλλά όχι μόνο. Δεδομένης της ισχυρής επιθυμίας της ρωσικής πλευράς το έργο να ξεκινήσει σύντομα και να είναι έτοιμος, σύμφωνα με τα χρονοδιαγράμματα, την 1η Ιανουαρίου 2019, η Μόσχα θέλει να φυσήξει ούριος άνεμος στο κομβικό για την ευρωπαϊκή ενέργεια έργο: γι’ αυτό και είναι αποφασισμένη, έτοιμη, να προκαταβάλει στην ελληνική πλευρά μελλοντικά κέρδη της!
Με δεδομένο ότι τα κέρδη του Ελληνικού Δημοσίου είναι δυνατόν να αγγίξουν τα 500 εκατομμύρια ετησίως, κονσόρτσιουμ ρωσικών τραπεζών έχει τη δυνατότητα να καταβάλει έως και τα κέρδη της επόμενης 10ετίας, με άλλα λόγια 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Χρήματα απολύτως αναγκαία για την κατασκευή του ελληνικού αγωγού (σε 2 δισεκατομμύρια εκτιμά η Αθήνα το κόστος του), χρήματα όμως που δίνουν μια γενικότερη ανάσα ρευστότητας σε μια δύσκολη για τη χώρα μας περίοδο λόγω της άτεγκτης στάσης των εταίρων μας.
Καθόλου τυχαία, το θέμα των προκαταβολών άνοιξε ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος, υπογραμμίζοντας με τον πλέον εμφατικό τρόπο το ενδιαφέρον της Μόσχας για το νέο αγωγό. Όπως είπε, διερευνάται η δυνατότητα άμεσης προκαταβολής των μελλοντικών κερδών για αρκετά χρόνια και αποπληρωμή από την έναρξη λειτουργίας του αγωγού και έπειτα. Ενώ, όπως διευκρίνιζαν πηγές της ελληνικής κυβέρνησης, το σημαντικό έργο θα γίνει με πλήρη τήρηση ελληνικής και κοινοτικής νομοθεσίας.
Γεωστρατηγικά οφέλη…
Μέσω του νότιου αγωγού, που θα διέρχεται από τις χώρες της Τουρκίας, της Ελλάδας, της ΠΓΔΜ και της Σερβίας, η Ρωσία φτιάχνει ακόμη έναν δίαυλο για το αέριό της -ως εκ τούτου, το ενδιαφέρον της απολύτως κατανοητό.
Για την Ελλάδα, όμως, τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια, εξ ου και η απόλυτη προτεραιότητα που έδωσε στο θέμα ο Αλέξης Τσίπρας: πέραν των οικονομικών ανταλλαγμάτων, υπάρχουν και άλλα, μη μετρήσιμα, αλλά πιο σημαντικά οφέλη. Η χώρα μας, χάρη στα ανοίγματα της νέας κυβέρνησης, χτίζει σταθερούς διαύλους επικοινωνίας με δύο γείτονές της, με τους οποίους δεν είχε πάντα -συνήθως, πιο σωστά- καλές σχέσεις: την Τουρκία (από την οποία θα παραλαμβάνει το ρωσικό αέριο) και την ΠΓΔΜ (στην οποία θα το παραδίδει).
Πέραν τούτου, μια χώρα «δεδομένη», μια χώρα που οι κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας είχαν καταντήσει «επαίτη», όπως υπαινίχθηκε ο πρωθυπουργός, δεν διστάζει να αποκτήσει πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Ταυτόχρονα με τον μόνιμο ευρωπαϊκό προσανατολισμό της, τη θέση της στην Ευρωζώνη και στον δυτικό κόσμο, τώρα χτίζει αμοιβαία επωφελείς σχέσεις και με την Ανατολή.
Καθόλου τυχαία, λοιπόν, το ενεργειακό ήταν στην κορυφή της ελληνορωσικής ατζέντας, καθόλου τυχαία στην κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχαν οι ηγέτες των δύο χωρών, προστέθηκε κάποια στιγμή και ο επικεφαλής της πανίσχυρης Gazprom Αλεξέι Μίλερ.
…και οικονομικά ανταλλάγματα
Εκτός από τις γαλαντόμες ρωσικές προκαταβολές, εκτός από τα σημαντικά κέρδη κατ’ έτος για το Ελληνικό Δημόσιο από την εμπορία του αερίου (και όχι μόνο από τέλη διέλευσης), πρέπει να προσθέσει κανείς και τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν στη βόρεια Ελλάδα, με συνακόλουθα ευεργετικά αποτελέσματα σε όλη την τοπική κοινωνία.
Στους κερδισμένους και η ΔΕΗ από την αντικατάσταση του λιγνίτη, αλλά και η εγχώρια βιομηχανία από τη μείωση του κόστους παραγωγής. Στους κερδισμένους και τα νοικοκυριά, καθώς αναμένεται η μείωση της τιμής του αερίου κατά 10% τουλάχιστον, ενώ η διαγραφή του προστίμου που επιβλήθηκε λόγω μειωμένης απορρόφησης αερίου πιστεύεται πως θα ανακοινωθεί μαζί με την υπογραφή των συμφωνιών για τον αγωγό.
Κάποιοι χάνουν…
Είναι όμως όλα τόσο εύκολα; Όχι, γιατί από τον ρωσικό αγωγό θίγονται κάποιοι. Και πιέζουν…
Ένας αγωγός πολύ πιο σημαντικός από τον ΤΑΡ (λόγω των πολύ μεγαλύτερων ποσοτήτων που θα διακινήσει) προβληματίζει το Βερολίνο που επιδιώκει διπλασιασμό της ποσότητας αερίου που διέρχεται από τον δικό του αγωγό (North Stream). Με την κυβέρνηση Μέρκελ να διεκδικεί για τον εαυτό της τον ρόλο σημαντικού παίχτη στο ευρωπαϊκό ενεργειακό παιχνίδι αλλά και να αρνείται, ταυτόχρονα, σε άλλους να αποκτήσουν παρόμοιο ρόλο.
Και δεν είναι οι μόνοι που αντιδρούν, όπως διεφάνη και από δηλώσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού: «Δεν έχουν λόγο να έχουν παράπονο από την Ελλάδα. Εξάλλου, η Τουρκία, από την οποία διέρχεται ο αγωγός, δεν είναι χώρα του ΝΑΤΟ;» είναι η εύλογη απορία της Αθήνας, έτσι όπως διατυπώθηκε από υψηλόβαθμη κυβερνητική πηγή που ήταν μαζί μας στη Μόσχα. Και, τελικά, «αλίμονο αν μια χώρα δεν έχει την κυριαρχία να περάσει από το έδαφός της ένας παλιοσωλήνας…».Νίκος Παπαδημητρίου
Ο κ. Λαφαζάνης, είπε ότι πολύ γρήγορα ίσως και μέσα στην εβδομάδα να έχουμε υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας με την Ρωσία για τον αγωγό φυσικού αερίου και στο πλαίσιο αυτό είναι πιθανό να έχουμε μια χρηματοδοτική ένεση προς το ελληνικό Δημόσιο.
Στο ερώτημα αν αυτή η ένεση θα δοθεί άμεσα είπε: «Δεν βαζουμε προαπαιτούμενα και δεν βάζουμε όρους. Καταβάλλεται προσπάθεια να υπάρξει μια πιστωτική διευκόλυνση προς το ελληνικό Δημόσιο. Το πιο πιθανό είναι να είναι άμεση»”
Σήμερα ο κ. Λαφαζάνης είπε επίσης ότι άνοιξε ο δρόμος με την επίσκεψη Τσίπρα για να κατασκευαστει ένας αγωγός στην Ελλάδα που θα ξεκινάει απο τα ελληνοτουρκικά σύνορα θα περνάει απο την Ελλάδα και θα πηγαινει στην FYROM με κατεύθυνση στην Ευρώπη.
Θα είναι όπως είπε ένας αγωγός που θα τροφοδοτεί κατά βάση την Κεντρική Ευρώπη και θα απασχοληθούν εκεί πε΄ριπου 20.000 άνθρωποι έως τος 2019.
Πρόσθεσε ότι θα είναι πολύ φθηνές οι τιμές του φυσικού αερίου και θα υπάρχει και η δυνατότητα για επενδύσεις παρεμφερείς με τον αγωγό και το φυσικό αέριο.
«Αγωγό φυσικού αερίου έχει η Γερμανία και προμηθεύεται αέριο από την Ρωσία. Όλο το φυσικό της αέριο η Γερμανία το προμηθεύεται από την Ρωσία. Γιατί υπάρχουν αντιδράσεις για την Ελλάδα και όχι για την Γερμανία; Θέλει να μονοπωλήσει το φυσικό αέριο και να μην γίνει ο νότιος διάδρομος», είπε επίσης.
Για τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές είπε ότι είναι σε ένα πολύ κρισιμο σημείο και από την στιγμή που δεν συμμετέχει δεν μπορεί να πει κάτι.
Όταν ρωτήθηκε τι θα συμβεί αν δεν φτάσουμε σε συμφωνία είπε: «Δεν θα ήθελα να κάνω παρακινδυνευμένες υποθέσεις αλλά από εκεί και πέρα θα ήθελα να πω ότι δεν είναι το τέλος για την Ελλάδα το Eurogroup της 24ης Απριλίου. Η Ελλάδα δεν είναι όμηρος των πιστωτών ούτε της ΕΕ και του ΔΝΤ. Υπάρχουν εναλλακτικές. Η Ελλάδα δεν θα χαθεί. Έχει δυνατότητες να ακολουθήσει και θα τις ακολουθήσει. Οι επιπτώσεις θα είναι πιο επώδυνες για τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρώπης και δη της Γερμανίας. Αναφέρομαι σε εναλλακτικούς τρόπους για την χώρα μας που μπορεί να είναι και βιώσιμοι. Η Ελλάδα δεν πάει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεμένη χειροπόδαρα».
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου