Ο αγώνας δρόμου για την έξοδο από την κρίση της ελληνικής χρεοκοπίας τα τελευταία χρόνια δόθηκε σε λάθος πεδία.
Οι πληροφορίες τις τελευταίες μέρες από τραπεζικά στελέχη είναι άκρως ανησυχητικές και επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις πως παρά τις προσπάθειες των εταίρων να κρατηθεί η χώρα όρθια, η καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων σε συνδυασμό με τις αντιδράσεις των συντεχνιών και τη μηδενιστική ρητορική των κομμάτων που δεν διστάζουν να εκτοξεύουν απειλές εναντίον των ξένων επενδύσεων, κρατούν την οικονομία στα «γόνατα».
Η Ελλάδα παραμένει ένας χώρος μη φιλικός προς τις επενδύσεις, τόσο τις ξένες όσο και τις ελληνικές, τόσο προς τις μεγάλες όσο και προς τις μικρές...
Με τους «Γιακουμάτους», τις «Φώφες», τους «Τσίπρες» και τους «Στρατούληδες» (μερικοί από τους βασικούς εκπροσώπους της πανούκλας του λαϊκισμού που κατατρώει τον τόπο) να κυριαρχούν στο πολιτικό σκηνικό, επενδύσεις δεν πρόκειται να προκύψουν. Κατά συνέπεια η χώρα θα συνεχίσει να εξαθλιώνεται.
Παρά το γεγονός πως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έχει εξασφαλίσει την πολυπόθητη ρευστότητα για την ανάπτυξη, τα γκισέ των τραπεζών «αραχνιάζουν», αφού η ζήτηση νέων δανείων είναι σποραδική και επιλεκτική.
Για την ακρίβεια δεν εμφανίζονται δανειολήπτες με σχέδια για νέες δραστηριότητες, αλλά και από τις ήδη υπάρχουσες επιχειρήσεις, αυτές που ζητάνε δάνεια με ευκολία είναι αυτές που δεν πληρούν τους όρους δανειοδότησης. Αυτές δηλ. που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ήδη και αν λάβουν νέα δάνεια δύσκολα θα μπορέσουν να το αποπληρώσουν.
Οι επιχειρήσεις που είναι βιώσιμες και η επέκτασή τους θα αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά της ανάπτυξης, διστάζουν να κάνουν νέες επενδύσεις.
Την ίδια εικόνα επιβεβαιώνει και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, στελέχη της οποίας διατείνονται πως καίτοι υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια προς την Ελλάδα, δεν εμφανίζονται αρκετά επιχειρηματικά σχέδια για να τα διεκδικήσουν.
Το μόνο ενδιαφέρον που υπάρχει για την Ελλάδα είναι αυτό μερικών στρατηγικών αποκρατικοποιήσεων που έχουν να κάνουν με τη στατηγική σημασία της γεωγραφικής θέσης της χώρας σε σχέση με τις αγορές της Ευρώπης και τα εργοστάσια της Ασίας.
Μετά τέσσερα χρονιά χρεοκοπίας αυτό που έχουμε πετύχει είναι να μειώσουμε κατά τι την ανεργία μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, όπως ακριβώς πριν τη χρεοκοπία την κρατούσαμε χαμηλά με τα προγράμματα stage.
Το ίδιο ισχύει και με την επαννεκίνηση των έργων υποδομής. Η δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω μεταφοράς πόρων των ευρωπαίων φορολογουμένων δεν δημιουργει συνθήκες για βιώσιμες θέσεις εργασίας, βιώσιμη ανάπτυξη, αύξηση της ζήτησης εργατικών χεριών και μυαλών και άρα αύξηση των μισθών μακροπρόθεσμα.
Η μη υλοποίηση μεταρρυθμίσεων από το κομματικό κράτος κάτω από την πίεση των συντεχνιών δεν έχει δημιουργήσει ελκυστικές συνθηκες για την προσέλκυση επενδύσεων.
Η “παλαβή” αριστερά στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεχίζει να καλύπτει πολιτικά κάθε αντίδραση συντεχνίας, όσο παράλογη και παράτυπη και αν είναι αυτή, για λόγους δημαγωγικού λαϊκισμού.
Εν μέρει το πράττει γιατί μια μερίδα της έχει την αυταπάτη πως θα καταφέρει να πάρει την εξουσία και θα επαναλάβει στην Ελλάδα με επιτυχία αυτό που απέτυχε στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.
Εν μέρει γιατί μια άλλη μερίδα, η παρασιτική που έκανε μετάσταση από το ΠΑΣΟΚ, πιστεύει πως το λεφτόδενδρο υπάρχει, αρκεί να ξέρεις να το τινάζεις.
Η κυβέρνηση αδυνατεί να φέρει σε πέρας τις μεταρρυθμίσεις καθώς είναι αιχμάλωτη των πελατειακών και συντεχνικαών δομών που τα δυο κομματά της έχουν δημιοιυργήσει τις τελευταίες δεκαετίες.
Το πολιτικό σκηνικό παραμένει σάπιο και αδύναμο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων μιας χώρας που συνεχίζει να καταρρέει και αν συνεχίσει έτσι μοιραία θα οδηγηθεί σε έκρηξη με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Aπό τον Κώστα Στούπα
Πηγή:www.capital.gr
