Τη σχετική αποκάλυψη κάνει η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο κ. Παπανδρέου εκτιμά πως «ήταν αποστολή σχεδόν αδύνατη» η εξασφάλιση καλύτερων όρων δανεισμού και υπαγωγής της χώρας σε μηχανισμό στήριξης.
«Πιο σκληρό το Βερολίνο από το ΔΝΤ…»
Εξόχως ενδιαφέρουσα είναι και εκείνη η «πτυχή» του ρεπορτάζ, που αναδεικνύει τις διαφορές ανάμεσα στα μέτρα που επιθυμούσε το Βερολίνο και εκείνα τα οποία πρότεινε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το ΔΝΤ εισηγήθηκε να δοθεί προτεραιότητα στις διαρθρωτικές αλλαγές, οι δε περικοπές δαπανών να γίνουν σταδιακά, ώστε να αποφευχθεί το σοκ της μεγάλης ύφεσης. Η γερμανική κυβέρνηση, όμως, τα αξίωσε όλα, αμέσως, ταυτοχρόνως: Διαρθρωτικές αλλαγές και πρόγραμμα σκληρής λιτότητας, με στόχο να υποχωρήσει δημόσιο έλλειμμα σε επίπεδα κάτω του 3%, μέχρι το 2014.
«Η Ελλάδα την πάτησε όπως η Αργεντινή»
Η εφημερίδα παρατηρεί ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν μπορούσε να υποβοηθηθεί με το σύνηθες «εργαλείο» της νομισματικής πολιτικής, λόγω της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωζώνη. Δεν μπορούσε, εν ολίγοις, να υποτιμηθεί το νόμισμα. Ο συντάκτης επισημαίνει ότι αυτό είχε συμβεί στην Αργεντινή, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, λόγω της σταθερής ισοτιμίας -ένα προς ένα- που είχε θεσπιστεί στην ισοτιμία του πέσο με το δολάριο.
Στο δημοσίευμα της «WSJ» αναφέρεται ότι ο κ. Παπανδρέου πρότεινε την αναδιάρθρωση του χρέους, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν. Αρνητική όμως ήταν η κυρία Μέρκελ, η οποία απάντησε: «Κι εγώ θα ήθελα να μου ‘κουρέψουν’ το χρέος στο μισό».
Στο ρεπορτάζ περιγράφεται ακόμη το μπαράζ αρνήσεων και πιέσεων εκ μέρους του Βερολίνου και των Βρυξελλών, στον οποίο βρέθηκε ως υπουργός Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όταν ζήτησε χαλάρωση της λιτότητας.
Εξυπακούεται πάντως ότι το σημαντικότερο στοιχείο του ρεπορτάζ είναι η ρήση της κυρίας Μέρκελ, σύμφωνα με την οποία η μεταχείριση προς την Ελλάδα ήταν σκληρότατη, όχι για λόγους που αφορούσαν την οικονομία της χώρας, αλλά για λόγους «παραδειγματισμού». Την ίδια μεταχείριση ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν χαρακτηρίσει «ευλογία»…
«Πιο σκληρό το Βερολίνο από το ΔΝΤ…»
Εξόχως ενδιαφέρουσα είναι και εκείνη η «πτυχή» του ρεπορτάζ, που αναδεικνύει τις διαφορές ανάμεσα στα μέτρα που επιθυμούσε το Βερολίνο και εκείνα τα οποία πρότεινε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το ΔΝΤ εισηγήθηκε να δοθεί προτεραιότητα στις διαρθρωτικές αλλαγές, οι δε περικοπές δαπανών να γίνουν σταδιακά, ώστε να αποφευχθεί το σοκ της μεγάλης ύφεσης. Η γερμανική κυβέρνηση, όμως, τα αξίωσε όλα, αμέσως, ταυτοχρόνως: Διαρθρωτικές αλλαγές και πρόγραμμα σκληρής λιτότητας, με στόχο να υποχωρήσει δημόσιο έλλειμμα σε επίπεδα κάτω του 3%, μέχρι το 2014.Η εφημερίδα παρατηρεί ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν μπορούσε να υποβοηθηθεί με το σύνηθες «εργαλείο» της νομισματικής πολιτικής, λόγω της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωζώνη. Δεν μπορούσε, εν ολίγοις, να υποτιμηθεί το νόμισμα. Ο συντάκτης επισημαίνει ότι αυτό είχε συμβεί στην Αργεντινή, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, λόγω της σταθερής ισοτιμίας -ένα προς ένα- που είχε θεσπιστεί στην ισοτιμία του πέσο με το δολάριο.
Στο δημοσίευμα της «WSJ» αναφέρεται ότι ο κ. Παπανδρέου πρότεινε την αναδιάρθρωση του χρέους, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν. Αρνητική όμως ήταν η κυρία Μέρκελ, η οποία απάντησε: «Κι εγώ θα ήθελα να μου ‘κουρέψουν’ το χρέος στο μισό».
Στο ρεπορτάζ περιγράφεται ακόμη το μπαράζ αρνήσεων και πιέσεων εκ μέρους του Βερολίνου και των Βρυξελλών, στον οποίο βρέθηκε ως υπουργός Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όταν ζήτησε χαλάρωση της λιτότητας.
Εξυπακούεται πάντως ότι το σημαντικότερο στοιχείο του ρεπορτάζ είναι η ρήση της κυρίας Μέρκελ, σύμφωνα με την οποία η μεταχείριση προς την Ελλάδα ήταν σκληρότατη, όχι για λόγους που αφορούσαν την οικονομία της χώρας, αλλά για λόγους «παραδειγματισμού». Την ίδια μεταχείριση ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είχαν χαρακτηρίσει «ευλογία»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου